مهدی محمدزاده راوندی^۱

زهره سادات رضوی^۲

^۱ دانشجوی ترم آخر دکتری جغرافیای سیاسی

^۲ فوق لیسانس اصول و مبانی علوی (نهج‌البلاغه)

۱- چکیده

صلح و جنگ همیشه ملازم و همراه انسان بوده است. متفکران و فلاسفه نیز بطور مداوم بدنبال ریشه‌یابی جنگ‌ها و راه رسیدن به صلح پایدار بوده‌اند. دین اسلام مبتنی بر برادری، برابری و کمال انسانی، توصیه‌های متعددی برای دستیابی به صلح داشته و امامان معصوم الگوهای عملی پیاده نمودن توصیه‌های دین مبین اسلام می‌باشند. در این پژوهش راه‌های عملی صلح دوران کوتاه زمامداری امام علی(ع) مورد بررسی قرار گرفته است. با عنایت به متون و مقالات متعدد درخصوص صلح و موضوعات مختلف نهج‌البلاغه، تاکنون مقوله صلح با رویکرد عملی دوران زمامداری امیرالمومنین علی(ع) کمتر مورد توجه قرارگرفته است. در این پژوهش از روش کتابخانه‌ای و ابزار توصیفی تحلیلی استفاده شده است. پژوهش به این سوال پاسخ می‌دهد که رویکردهای عملی امام علی(ع) در مقوله صلح و صلح‌طلبی دردوران زمامداری ایشان کدامند؟ پژوهش نشان می‌دهد که نگاه ایشان به جنگ و صلح بعنوان ابزاری برای رسیدن به اهداف متعالی الهی بوده است.

واژگان کلیدی: صلح، امیرالمومنین(ع)، نهج‌البلاغه، صفین، خوارج

مشاهده مقاله