سید محمود نجاتی حسینی (خراسانی)^۱

۱دین پژوه – مدیر گروه دین انجمن انسان شناسی ایران                       nejati.hosseini@gmail.com

چكيده

در بحث از ظرفيت‌هاي دین برای ایجاد جهانی پر از صلح و عاری از خشونت مي‌توان متون ديني را فراهم سازنده زیست جهاني تلقي نمود؛ پر از آموزه‌هاي اخلاقي معنوي كه از حيث جامعه‌شناختي مبشر تفاهم، تساهل، رفتار مسالمت‌آمیز و نهايتا وفاق فرهنگي، همبستگي اجتماعي و انسجام سياسي‌اند. مقاله حاضر در پي بحث درباره اين مساله مهم است كه «چرا و چگونه متون ديني در اديان ابراهيمي [يهوديت، مسيحيت، اسلام] و اديان آسيايي [هندو- بوديزم، زرتشتي-  مانوي، كنفوسيوسي- تائوييزم] از ظرفيت‌هاي ترويج صلح و پرهيز از نزاع (نا صلح‌گرايي) برخوردارند». اما براي پاسخ به اين مساله مقاله به چند پرسش راهنما متكي است: «متون ديني در ترويج صلح براي پيروان خود به چه آموزه‌هاي معنوي اخلاقي تاكيد دارند؟ و براي پرهيز از نزاع (ناصلح‌گرايي) پيروانشان را به چه چيزي توصيه مي‌كنند؟ و در حل منازعه چه طريقي را براي پيروان خود ترجيح مي‌دهند؟». مشي روشي پژوهشي مقاله نیز بر “متن كاوي” و “تحليل مضمون” متون ديني در اديان ابراهيمي استوار است.

واژگان کلیدی: متون ديني، سياست صلح‌گرايي، حل گفتگويي منازعه، اديان ابراهيمي، اديان آسيايي، جامعه‌شناسی صلح

مشاهده مقاله